φαγομανία

η, Ν

ιατρ. ψυχοπαθολογική κατάσταση που χαρακτηρίζεται από υπερβολική όρεξη και από ανικανότητα αντίστασης στην επιθυμία για φαγητό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. φαγ- τού αορ. β' ἔ-φαγ-ον τού ρ. ἐσθίω «τρώγω» (βλ. λ. φαγεῖν) + συνδετικό φωνήεν -ο- + -μανία (< -μανής < μαίνομαι)].